چرا برای امام حسین (ع) گریه می کنیم ؟

تقدیم به عاشورائیان زمان ، رهروان راستین قافله سالار نور خداوند متعال افرادی را که به هنگام استماع قرآن تحت تاثیر قرار نمی گیرند و از شنیدن یات مربوط به قیامت تعجب نمی‌کنند و خنده می نمایند ، مورد سرزنش قرار می دهد و می فرماید : " تضحکون و لا تبکون " . و نیز فرموده " بکاء العیون و خشیة القلوب من رحمة الله تعالی " . چنانکه جمود عین و محروم بودن از اشک و گریه از خوف خدا نشانه قساوت قلب و شقاوت معرفی شده است . رسول خدا (ص) فرمود : " من علامة الشقاء : جمود العین ، قسوة القلب ... " در مقابل آن دسته از مومنانی که بصیرتی روشن ، قلبی رئوف و احساسی پاک و شفاف دارند در زبان قرآن کریم با جمله " بیکون و یزیدهم خشوعا " و " سجدا و بیکا " مورد ستایش قرار گرفته اند . قهر این نوع افراد در برابر عظمت مردان خدا اشک شوق و به خاطر مظلومیت آنان هم اشک و غم و اندوه از چشم خود جاری می کنند . آن گونه که از متون اسلامی استفاده می شود نام حسین (ع) با گریه و ناله آمیخته است و قبل از شهادتش پیامبر اکرم (ص) و امیر مومنان علی (ع) و مادرش فاطمه زهرا (س) بر او گریسته اند . طبق روایات فراوانی ، چون حضرت حسین (ع) تولد یافت . جبرئیل به رسول خدا (ص) نازل شد و خبر شهادت آن نوزاد را به پیامبر اکرم(ص) و پدر و مادرش داد و آنان از همان ایام برای حسین (ع) گریستند . طبق روایاتی که از عایشه نقل شده است : حسین (ع) کودک خردسال بود که خدمت پیامبر وارد گردید همان موقع جبرئیل به پیامبر (ص) ابلاغ کرد : زمانی نمی گذرد که این کودک را افرادی از امت تو در سرزمین " طف " از خاک عراق به قتل می رسانند " فبکی رسول الله (ص) " اما جبرئیل افزود : " لا تبک ، ینتقم الله منهم ، بقائمکم اهل البیت . " گریه نکن در آینده خداوند به وسیله قائم اهل بیت از آنها انتقام می گیرد . " ابن عباس می گوید : به هنگام رفتن به صفین من همراه امیر المومنین علی (ع) بودم چون در کنار شط فرات به نینوا وارد شد اما با صدا بلند گریست و فرمود : " ای پسر عباس این محل را می شناسی ؟ گفتم: ای  . امیرالمومنان فرمود : " اگر اینجا را مثل من شناختی هرگز از اینجا رد نمی شدی مگر اینکه مثل من گریه سر می دادی " . ابن عباس گفت : آن حضرت گریه مفصلی کرد به طوری که اشک از روی محاسن او جاری شد ما هم همصدا با علی گریه سر دادیم . بعد امام ادامه دادند " در این سرزمین ( که کرب و بلا نامیده می شود ) هفده نفر از فرزندان من و فاطمه به شهادت می رسند و مدفون می گردند . " امام رضا (ع) به ریان بن شبیب فرمود :" ان کنت باکیا لشیء فابک للحسین بن علی فانه کما یذبح الکبش و قتل معه من اهل بیته ثمانیه عشر رجلا ما لهم فی الارض شبیهون..." .  " اگر بخواهی به چیزی گریه کنی بر حسین بن علی (ع) گریه کن زیرا سر آن حضرت را مثل سر گوسفند بریدند و با او هیجده مرد از اهل بیتش کشته شدند که در دنیا بی‌نظیر بودند ." سپس به ابن شیب فرمود: " اگر دوست داری در درجه های بلند بهشت با ما باشی غمگین باش از برای غمگینی ما و شاد باش از برای شادمانی ما . " موضوع قابل توجه این است که عبدا... بن فضیل هاشمی از امام صادق (ع) سوال می کند : چرا روز عاشورا این چنین روز مصیبت و غم و اندوه و عزاداری گردید ؟ اما روز وفات پیامبر اکرم و امیر مومنان و فاطمه زهرا و امام مجتبی (ع) که با زهر مسموم شد این چنین نشد ؟ امام صادق (ع) فرمود : " ان یوم الحسین اعظم مصیبه من جمیع سایر الایام ... فکان ذهابه کذهاب جمیعهم ... " روز حسین (ع) عاشورا از لحاظ مصیبت از تمام روزها عظیم تر است ... زیرا حسین (ع) تنها باقی مانده اصحاب پنج گانه کساء است که رفتن او ، مثل رفتن همه آنهاست . روز عاشورا مصائبی بر خاندان رسالت وارد شد که خاطر هیچ آفریده ای خطور نکند و قلم را تاب نوشتن نباشد ، غرض ، روز عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه برای خاندان رسالت و شیعیان آنهاست . تنها بنی امیه دشمنان اهل بیت بودند که آن روز را روز مبارک و سرود و خوشحالی می دانستند . چنانکه در زیارت عاشورا می خوانیم " اللهم ان هذا یوم تبرکت به بنو امیه " خدایا این روز ، روزی است که آن را بنی امیه مبارک و میمون دانستند . " در فراز دیگری می خوانیم " هذا یوم فرحت به آل زیاد و آل مروان بقتلهم الحسین ..." و این روزی است که آل زیاد و آل مروان به خاطر این که حسین را کشته اند به آن مسرور شدند ." خلاصه در باب عزا و ماتم سیدالشهدا فرزند دلبند حضرت زهرا و علی مرتضی (ع) روایات فراوانی از ناحیه رسول خدا و ائمه معصومین (ع) وارد شده که روز عاشورا ، روز مصیبت و حزن اهل بیت شیعیان ایشان می باشد به اعتبار همین روایات باید روز عاشورا غمگین و حزین بود . در روایتی می‌فرماید : " هر که یاد کند مصیبت ما را و بگرید و بگریاند مردم را ، در روز قیامت در درجه‌های ما خواهد بود و هر که مصیبت ما را یاری کند و گریه کند ، چشم او در روزی که چشم‌ها همه بگریند ، نگرید و هر که در مجلسی بنشیند و دین ما را احیا نماید ، دل او نمیرد در روزی که دل ها همه بمیرند . " بنابراین اگر کسی روز عاشورا را روز جشن و سرور بداند یقیناً او مانند بنی امیه دشمن اهل بیت است . پس این که سران صوفیه آن روز را روز شادی و سرور و جشن می دانند ، بدون شک دشمن اهل بیت هستند ولو این که ادعای دوستی بکنند . پس این مسلم است که گریه بر امام حسین (ع) عنوان شرعی دارد و از عبادات بزرگ شمرده می‌شود و در حقیقت دیده گریان و دل اندوهگین بر مصائب اهل بیت ، شعار شیعه است . گریه بر حسین (ع) اشک ریختن بر مرده نیست و از روی خواری و درماندگی و عجز و زبونی ، غم و اندوه نیز نمی‌باشد ، بلکه فقط دلیلی است که ندای حق طلبان را به گوش جهانیان رسانیده و زنگ خطر را برای باطل و اهل آن در می آورد و صاعقه هایی است که بر روی سر سرکشان و ستمگران در هر زمان و در هر مکان فرو می ریزد و شاهد صادق و گواه زنده ای است از اخلاص در راه حق و دشمنی با بیداد و ستم ...

دیدگاه‌ها

Thanks.what a lengthy and in depth article but full of useful information

در راستای فرمایشات مقام معظم رهبری در برگزاری کرسی های آزاد اندیشی و نظریه پردازی? با راه اندازي سايت و وبلاگ برآن شديم تا قدمي كوچك در راهي بزرگ برداريم. با لينك كردن سايت ما را در اين امر خطير ياري فرماييد.hamandishi.blogfa.com hamandishi.net

سلام مطلب بسیار جالبی بود استفاده کردم موفق باشید.

ممنون موفق باشید

افزودن نظر جدید